Działalność naukowa w dziedzinie konstrukcji żelbetowych była podjęta jako jedna z pierwszych na Wydziale Budownictwa. Wiodące tematy licznych prac w okresie 70-lecia związane są z osobami kierowników Katedry i samodzielnych pracowników naukowych.
W latach 1952-1969 w Zakładzie Budownictwa żelbetowego prowadzono prace głównie w zakresie problemów:
W Zakładzie Prefabrykacji i Betonu Sprężonego pierwsze prace prowadzone przez prof.mgr inż. Jerzego Nechaya i dr inż. Zygmunta Wiśniewskiego dotyczyły prefabrykacji i reologicznej teorii konstrukcji sprężonych. Opracowane wówczas założenia teoretyczne i program prefabrykacji, wprowadzony w następnych latach do praktyki budowlanej w skali krajowej, przedstawiono na sesji problemowej Komitetu Inżynierii Lądowej PAN w 1953r. Prace nad problemem konstrukcji sprężonych zapoczątkowano w 1956 r. w zastosowaniu do wielokondygnacyjnych budynków mieszkalnych (tzw. wieszarowych).
W latach 1961-65 zespół pracowników Katedry (dr inż. Zygmunt Wiśniewski, mgr inż. Jerzy Kaszyński, mgr inż. Aleksander Adamczyk) przy współudziale pracowników Miastoprojektu Szczecin i inż. Seweryna Wróblewskiego z Politechniki Warszawskiej opracował prototypowy projekt 9-kondygnacyjnego budynku mieszkalnego, który przekazano Instytutowi Organizacji i Mechanizacji Budownictwa.
W latach 1966-70 głównym tematem prac naukowych kierowanych przez doc.dr hab.inż. Zygmunta Wiśniewskiego była technologia zagęszczania i obróbki termomechanicznej piaskobetonu. Pracownię termodynamiki wyposażono w unikalne urządzenia do badań procesów obróbki termomechanicznej betonu. Prototypowa aparatura, zbudowana według własnej koncepcji została opatentowana: (Patent PRL nr 59897 z 1968r.) "Sposób obróbki termomechanicznej wyrobów z materiałów przynajmniej w części których zachodzą przemiany wewnętrzne" (doc.dr hab.inż.Zygmunt Wiśniewski, mgr inż. Aleksander Adamczyk, mgr inż. Andrzej Sawicki, mgr inż. Andrzej Lisiecki). Zorganizowano także pracownię techniki zagęszczania betonu, wyposażoną w urządzenie do badań technologii zagęszczania metodą wibropróżniowania i metodą prasowania z odfiltrowaniem nadmiaru wody (Patent PRL nr 71978 z 1975r. "Urządzenie do badania procesu zagęszczania mieszaniny materiałów ziarnistych z cieczą o dowolnej lepkości lub bez cieczy", autorzy: doc.dr inż. Zygmunt Wiśniewski, mgr inż. Jerzy Kaszyński, mgr inż. Zenon Kukier, Piotr Kuczyński.
W latach 1973-90 prace naukowe Zakładu Konstrukcji Żelbetowych koncentrowały się na następujących tematach:
W okresie tym w Zakładzie Technologii Betonu i Prefabrykatów prowadzono prace naukowe obejmujące m.in. następujące zagadnienia:
Ważnym kierunkiem badań naukowych, prowadzonych od 1976 roku, są zagadnienia realizacji betonowych budowli masywnych z uwzględnieniem ciepła twardnienia spoiwa cementowego. Wynikiem 5-cio letnich badań (1976-1980) prowadzonych w ramach problemu R-508 "Rozwój budownictwa i montażu elektrowni", było opracowanie "Wytycznych technologii wykonania masywnych konstrukcji żelbetowych" (doc.dr inż. Janusz Kurzawa, dr inż. Włodzimierz Kiernożycki). W latach 1987-1990, dalsze badania związane z tym problemem prowadzono w ramach CPBR 3.1, Cel 3.15A "Technologia i warunki techniczne wykonawstwa konstrukcji masywnych" (dr inż. Włodzimierz Kiernożycki, doc.dr inż. Janusz Kurzawa, dr inż. Maria Kaszyńska). Obejmowały one m.in. następujące zagadnienia:
Po ostatniej reorganizacji prace w wiodących tematach są kontynuowane. Nowe zagadnienia to:
W okresie ostatnich lat pracownicy Katedry Konstrukcji Żelbetowych i Technologii Betonu prowadzili badania w ramach następujących projektów badawczych:
Prowadzone w Katedrze prace naukowo-badawcze umożliwiły uzyskiwanie przez ich wykonawców kolejnych stopni i tytułów naukowych. Pierwszym samodzielnym pracownikiem naukowym w ośrodku szczecińskim o specjalności konstrukcje żelbetowe został mgr inż. Jerzy Łempicki. Po uzyskaniu stopnia kandydata nauk technicznych, Jerzemu Łempickemu nadano stopień doktora nauk technicznych, odpowiadający obecnie stopniowi naukowemu doktora habilitowanego na podstawie rozprawy : "Teoria zginania belek żelbetowych statycznie niewyznaczalnych" (Politechnika Gdańska, 1958r.) Kolejne stopnie naukowe doktora habilitowanego uzyskali:
Samodzielnymi pracownikami naukowymi związanymi z Zakładem byli ponadto: prof.dr inż. Tomisław Matyszewski, doc.dr inż. Hieronim Priebe i doc.dr inż. J.Kurzawa oraz doc.dr inż. Józef Szkwarek. Samodzielni pracownicy Zakładu wypromowali 19 doktorów nauk technicznych w tym dwóch z innych ośrodków akademickich.
Pracownicy Katedry wnieśli znaczący wkład w organizację wielu konferencji naukowo-technicznych. Najważniejsze z nich to:
W latach 1952-1969 w Zakładzie Budownictwa żelbetowego prowadzono prace głównie w zakresie problemów:
- teorii zginania belek żelbetowych,
- nieniszczącej metody impulsowej badania jakości betonu.
W Zakładzie Prefabrykacji i Betonu Sprężonego pierwsze prace prowadzone przez prof.mgr inż. Jerzego Nechaya i dr inż. Zygmunta Wiśniewskiego dotyczyły prefabrykacji i reologicznej teorii konstrukcji sprężonych. Opracowane wówczas założenia teoretyczne i program prefabrykacji, wprowadzony w następnych latach do praktyki budowlanej w skali krajowej, przedstawiono na sesji problemowej Komitetu Inżynierii Lądowej PAN w 1953r. Prace nad problemem konstrukcji sprężonych zapoczątkowano w 1956 r. w zastosowaniu do wielokondygnacyjnych budynków mieszkalnych (tzw. wieszarowych).
W latach 1961-65 zespół pracowników Katedry (dr inż. Zygmunt Wiśniewski, mgr inż. Jerzy Kaszyński, mgr inż. Aleksander Adamczyk) przy współudziale pracowników Miastoprojektu Szczecin i inż. Seweryna Wróblewskiego z Politechniki Warszawskiej opracował prototypowy projekt 9-kondygnacyjnego budynku mieszkalnego, który przekazano Instytutowi Organizacji i Mechanizacji Budownictwa.
W latach 1966-70 głównym tematem prac naukowych kierowanych przez doc.dr hab.inż. Zygmunta Wiśniewskiego była technologia zagęszczania i obróbki termomechanicznej piaskobetonu. Pracownię termodynamiki wyposażono w unikalne urządzenia do badań procesów obróbki termomechanicznej betonu. Prototypowa aparatura, zbudowana według własnej koncepcji została opatentowana: (Patent PRL nr 59897 z 1968r.) "Sposób obróbki termomechanicznej wyrobów z materiałów przynajmniej w części których zachodzą przemiany wewnętrzne" (doc.dr hab.inż.Zygmunt Wiśniewski, mgr inż. Aleksander Adamczyk, mgr inż. Andrzej Sawicki, mgr inż. Andrzej Lisiecki). Zorganizowano także pracownię techniki zagęszczania betonu, wyposażoną w urządzenie do badań technologii zagęszczania metodą wibropróżniowania i metodą prasowania z odfiltrowaniem nadmiaru wody (Patent PRL nr 71978 z 1975r. "Urządzenie do badania procesu zagęszczania mieszaniny materiałów ziarnistych z cieczą o dowolnej lepkości lub bez cieczy", autorzy: doc.dr inż. Zygmunt Wiśniewski, mgr inż. Jerzy Kaszyński, mgr inż. Zenon Kukier, Piotr Kuczyński.
W latach 1973-90 prace naukowe Zakładu Konstrukcji Żelbetowych koncentrowały się na następujących tematach:
- wzmacnianie i uszczelnianie konstrukcji, likwidacja rys i ubytków w betonie przy zastosowaniu żywic epoksydowych (doc.dr inż. Hieronim Priebe),
- określanie związku wytrzymałości betonu zwykłego z parametrami struktury (mgr inż. Zenon Kukier - uzyskany stopień doktora w 1980 r.)
- ultradźwiękowe badania elementów konstrukcji w fazie zarysowanej
- badania obciążeń wiatrem konstrukcji cienkościennych w tunelu aerodynamicznym (mgr inż. Ryszard Drozdowicz - uzyskany stopień doktora w 1983 r.)
W okresie tym w Zakładzie Technologii Betonu i Prefabrykatów prowadzono prace naukowe obejmujące m.in. następujące zagadnienia:
- Technologia produkcji spoiw budowlanych w oparciu o surowce odpadowe oraz uruchomienie produkcji elementów gipsowych (utylizacja fosfogipsu) dla budownictwa mieszkaniowego (prace koordynowane, program rządowy PR-5. W 1983r. uzyskano patent nr 10890 "Sposób wytwarzania sztucznego kruszywa budowlanego" (prof.dr inż. Tomisław Matyszewski, dr inż. Jacek Piasecki),
- Badania niszczącego działania morza w okresie 40 lat na betonowe umocnienia falochronu w Świnoujściu (prof.dr inż. Tomisław Matyszewski, dr hab.inż. Andrzej Bania, dr inż.Jacek Piasecki).
Ważnym kierunkiem badań naukowych, prowadzonych od 1976 roku, są zagadnienia realizacji betonowych budowli masywnych z uwzględnieniem ciepła twardnienia spoiwa cementowego. Wynikiem 5-cio letnich badań (1976-1980) prowadzonych w ramach problemu R-508 "Rozwój budownictwa i montażu elektrowni", było opracowanie "Wytycznych technologii wykonania masywnych konstrukcji żelbetowych" (doc.dr inż. Janusz Kurzawa, dr inż. Włodzimierz Kiernożycki). W latach 1987-1990, dalsze badania związane z tym problemem prowadzono w ramach CPBR 3.1, Cel 3.15A "Technologia i warunki techniczne wykonawstwa konstrukcji masywnych" (dr inż. Włodzimierz Kiernożycki, doc.dr inż. Janusz Kurzawa, dr inż. Maria Kaszyńska). Obejmowały one m.in. następujące zagadnienia:
- optymalizacja warunków realizacji betonowych konstrukcji masywnych,
- rozwój i współzależność właściwości mechanicznych twardniejącego betonu
- ciepło twardnienia cementów stosowanych do budowy masywów betonowych,
- badania i analiza warunków twardnienia betonu we wnętrzu konstrukcji masywnych,
- numeryczna analiza stanu wytężenia betonu konstrukcji masywnych generowanego zmianami objętościowymi twardniejącego betonu.
Po ostatniej reorganizacji prace w wiodących tematach są kontynuowane. Nowe zagadnienia to:
- wpływ obciążeń zmiennych o niewielkiej liczbie cykli na właściwości betonu,
- modyfikacja właściwości betonu dodatkami i domieszkami w tym popiołami lotnymi,
- zjawiska transportu wilgoci w twardniejącym betonie,
- erozja abrazyjna betonu (mgr inż. Elżbieta Horszczaruk - uzyskany stopień doktora w 1999 r),
- właściwości reologiczne młodego betonu (mgr inż. Piotr Freidenberg - uzyskany stopień doktora w 2000 r).
- oddziaływania pośrednie betonu zwykłego i wysokowartościowego w elementach masywnych (mgr inż. Jolanta Borucka-Lipska - uzyskany stopień doktora w 2005 r).
- pełzanie betonu modyfikowanego zbrojeniem rozproszonym, obciążonego w różnym wieku (mgr inż. Jarosław Błyszko – uzyskany stopień doktora w 2016 r.)
W okresie ostatnich lat pracownicy Katedry Konstrukcji Żelbetowych i Technologii Betonu prowadzili badania w ramach następujących projektów badawczych:
- Zużycie betonu wywołane działaniem mieszaniny kruszywa i wody - okres realizacji: 1997-1999 r. (kierownik projektu: prof. nadzw. Włodzimierz Kiernożycki, wykonawca: dr inż Elżbieta Horszczaruk),
- Funkcje pełzania i relaksacji młodego betonu rozciąganego - okres realizacji: 1998 - 2000 r. (kierownik projektu prof. nadzw. Włodzimierz Kiernożycki, wykonawca: dr inż. Piotr Freidenberg),
- Badania izotermiczne współczynników transportu wilgoci porowatego materiału - okres realizacji: 1998 - 2000 r. (kierownik projektu i główny wykonawca: dr inż. Halina Garbalińska).
- Kinetyka zużycia abrazyjnego betonów wysokich wytrzymałosci - okres realizacji 2003-2006 r. (kierownik projektu i główny wykonawca : dr inż. Elżbieta Horszczaruk).
- Termiczne naprężenia wymuszone w betonowych budowlach masywnych - okres realizacji 2003-2006 r. (kierownik projektu: prof. dr hab. inż. Włodzimierz Kiernożycki)
- Wpływ warunków dojrzewania na właściwości betonów samozagęszczalnych i lekkich betonów samozagęszczalnych - okres realizacji 2006-2008 r. (kierownik projektu: dr inż. Maria Kaszyńska)
- Wpływ ciśnienia hydrostatycznego na właściwości podwodnych betonów naprawczych - okres realizacji 2010-2013 r. (kierownik projektu i główny wykonawca : dr hab. inż. Elżbieta Horszczaruk).
- Analiza odkształceń skurczowych i podatności na pękanie lekkich betonów samozagęszczalnych - okres realizacji 2011-2013 r. (kierownik projektu: dr inż. Maria Kaszyńska)
- Analiza wpływu domieszki nanostruktur krzemionkowo-magnetytowych typu core-shell na właściwości mechaniczne i osłonowe kompozytów cementowych na bazie kruszyw ciężkich – okres realizacji 2014-2017 (kierownik projektu: dr hab. inż. Elżbieta Horszczaruk)
Prowadzone w Katedrze prace naukowo-badawcze umożliwiły uzyskiwanie przez ich wykonawców kolejnych stopni i tytułów naukowych. Pierwszym samodzielnym pracownikiem naukowym w ośrodku szczecińskim o specjalności konstrukcje żelbetowe został mgr inż. Jerzy Łempicki. Po uzyskaniu stopnia kandydata nauk technicznych, Jerzemu Łempickemu nadano stopień doktora nauk technicznych, odpowiadający obecnie stopniowi naukowemu doktora habilitowanego na podstawie rozprawy : "Teoria zginania belek żelbetowych statycznie niewyznaczalnych" (Politechnika Gdańska, 1958r.) Kolejne stopnie naukowe doktora habilitowanego uzyskali:
- Zygmunt Wiśniewski ("Funkcja skurczu i pełzania betonu w teoriach i warunkach konstrukcji z betonu, Politechnika Warszawska, 1965r.)
- Andrzej Bania (Bestimung des Abriebs und der Erosion von Betonen mittels eines Gestinsstoff-Wassergemisches", Politechnika w Wismarze, b. NRD, 1989r. Dr sc.techn.)
- Włodzimierz Kiernożycki ("Termiczne naprężenia wymuszone w betonowych budowlach masywnych z uwzględnieniem zjawisk reologicznych", Politechnika Gdańska, 1993r.)
- Halina Garbalińska( Politechnika Wrocławska, 2004r.)
- Jerzy Kaszyński( Politechnika Warszawska, 2004r.)
- Elżbieta Horszczaruk ( Politechnika Gdańska 2009r.)
- Maria Kaszyńska (Politechnika Warszawska 2012r.)
Samodzielnymi pracownikami naukowymi związanymi z Zakładem byli ponadto: prof.dr inż. Tomisław Matyszewski, doc.dr inż. Hieronim Priebe i doc.dr inż. J.Kurzawa oraz doc.dr inż. Józef Szkwarek. Samodzielni pracownicy Zakładu wypromowali 19 doktorów nauk technicznych w tym dwóch z innych ośrodków akademickich.
Pracownicy Katedry wnieśli znaczący wkład w organizację wielu konferencji naukowo-technicznych. Najważniejsze z nich to:
- Konferencja "Kierunki rozwoju technologii wytwarzania prefabrykatów". Szczecin 1968r., (Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego - doc.dr inż. Zygmunt Wiśniewski),
- Konferencja "Rozwój produkcji i zastosowań kruszyw lekkich w budownictwie oraz wykorzystanie piasków naturalnych do betonów zwykłych", Szczecin 1972r., (Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego - prof.dr inż. Tomisław Matyszewski, sekretarz naukowy doc.dr inż. Zygmunt Wiśniewski),
- Konferencja "Awarie Budowlane".